همانطور که قبلا گفته شد در یک خانه هوشمند تمامی تجهیزات و تاسیسات بصورت یکپارچه عمل می کنند. شبکه ارتباطی که بین این تجهیزات ارتباط برقرار می کند با استاداردهای ارتباطی مختلف که پروتکل نامیده می شود داده ها را بین اجزاء مختلف ساختمان جابه جا می نماید. برای هوشمندسازی ساختمان و پیاده سازی سیستم های خانه هوشمند پروتکل های ارتباطی گوناگونی وجود دارد، که قدیمی ترین آن ها X10 و یکی از رایج ترین پروتکل ها KNX می باشد. سازندگان مختلف بسته به نوع طراحی، محصولات هوشمند خود را بر پایه ی یکی از این استانداردها ارائه می کنند.
اجازه بدهید تا یک مثال عملی برایتان بزنم: در حالت سنتی چراغ های اتاق خواب از طریق یک سیم فاز و نول به کلید اتاق متصل شده و این کلید داخل اتاق قرار دارد، پس مسلما نمی توان هیچگونه کنترلی روی این کلید از سایر فضاهای منزل داشت. در یک ساختمان هوشمند این کلید می بایست از راه دور نیز قابلیت کنترل داشته باشد پس مجبوریم تا به نحوی بین این چراغ و سایر فضاها ارتباط برقرار نمائیم. این شبکه ارتباطی به طرق مختلفی و با پروتکل های هوشمند متفاوتی بسته به نوع طراحی خانه هوشمند شما قابل پیاده سازی می باشد، که گاها ممکن است این اطلاعات از طریق سیم برق منتقل شود مثل پروتکل های (PLCBus و X10) و گاهی نیاز به کابل کشی مجزاست مثل پروتکل KNX و گاهی در پروتکل هایی همچون Z-wave این ارتباط بصورت وایرلس برقرار می شود. خب تا اینجا متوجه شدید که کلیه ی پروتکل های هوشمندسازی ساختمان را می توان به 3 دسته اصلی تقسیم بندی کرد.
خانه‌های هوشمند امروزه به عنوان یکی از بخش‌های مهم سیستم‌های مدیریت جامع ساختمان یا همان BMS مورد توجه واقع شده‌اند. خانه‌های هوشمند با هدف ایجاد آسایش و امنیت برای کاربران به سرعت در حال توسعه می‌باشند. امروزه تکنیک‌های مختلفی برای اتوماسیون ساختمان‌های بزرگ بکار گرفته‌می‌شود از قبیل کنترل نور، کنترل دما، کنترل درها و پنجره‌ها و پرده‌ها و یا سیستم‌های امنیتی و مدار بسته و غیره. علاوه برموارد یاد شده، در خانه‌های هوشمند، کاربرد‌های دیگری نیز از قبیل کنترل Multimedia، آبیاری گیاهان و غذا دادن به حیوانات خانگی نیز قابل تعریف است.
سیستم‌های خانه‌ی هوشمند علاوه بر ایجاد آسایش و امنیت مضاعف در خانه به بهینه‌سازی مصرف انرژی و صرفه‌جویی در زمان و هزینه‌های نگهداری ساختمان نیز کمک شایانی می‌نماید.
دیدگاه خود را بیان کنید.