الزام ترویج فناوری های نوین

کیفیت پائین‌، خطر­پذیری‌، بهره­ دهی نامناسب و عمر کوتاه ساختمان­‌ها در ایران در حالی حدود 30 سال ارزیابی می‌­شود که در کشورهای توسعه یافته این زمان بیش از 100 سال برآورد می­ گردد‌. عوامل متعددی در ایجاد این شرایط نقش دارند که در کنار کاستی‌های متعدد در قوانین و عملکرد سازمان‌های مسئول و عوامل اجرایی‌، عدم بهینه‌، کارآمد و به­روز بودن روش های اجرا و احداث ساختمان­ مطرح است‌. وضعیت خطرپذیری محدثات در کشور ما به گونه ای است که بیش از 70 درصد شهرهای ایران در معرض احتمال زمین لرزه با شدت زیاد قرار دارند و به عنوان مثال طبق برآوردهای انجام شده در شهر تهران در صورت وقوع زلزله ­ای شدید‌، 40 تا 50 درصد ساختمان­‌ها دچار خسارات سنگیــن می‌شوند‌. از طرفی سرانه مصرف انرژی در کشور حدود 5 برابر متوسط کشورهای درحال توسعه‌است و عنوان می­ گردد که بیش از 60 درصد از مصرف انرژی در بخش صنعت‌، مستقیما در ارتباط با تولید مصالح ساختمانی است و همچنین مصرف انرژی در بخش خانگی و تجاری كه نیمی از آن در گرمایش و سرمایش ساختمان‌ها مصرف می شود‌، 40 درصد از مصرف كل انرژی در كشور را شامل می‌شود‌.
فرآیند ساخت در کشور ما بسیار گران‌، زمان بر‌، حادثه زا و ناکارآمد است‌. استفاده از روش های نوین در اسکلت و سازه ساختمان­‌ها علاوه بر افزایش سرعت اجرا‌، امکان افزایش مقاومت در برابر بارهای وارده در حین کاهش وزن را موجب می ­سازد؛ مصالح و روش هایی هم اکنون در بخش سفت­ کاری در سطح دنیا مطرح است که وزن‌، زمان­بر بودن و مشکلات اجرایی تیغه­ های سفالی مرسوم در کشور را به­ شدت کاهش می ­دهد و با توجه به اهمیت مصرف بهینه انرژی‌، روش های نوین تأسیسات ساختمان عملکرد بسیار مناسبی در این زمینه دارا می ­باشند‌. ترویج و کاربرد این موارد علاوه بر ارتقای کیفیت ساختمان­‌ها‌، کاهش هزینه­‌ها و بهره­ گیری مناسب از منابع کشور را موجب می ­شود‌.
بدون شک حرکت به سمت صنعتی سازی و استفاده عمومی از فناوری های نوین ساخت به شاخص های اقتصادی و اجتماعی بسیاری که متوجه ذی ­نفعان و ذی ­نفوذان این عرصه‌است‌، مرتبط است و با گسترش کارخانه های تولید صنعتی ساختمان‌، ارتقای دانش نیروی انسانی ماهر و به کارگیری فنون نوین و ابزار و امکانات اجرای ساختمان میسر می­ گردد‌، لیکن سازمان های متولی امر ساخت­ و­ساز کشـور می‌توانند با توجه به وظایف و اختیارات قانونی خود در جهت فرهنگ ­سازی و آگاهی عمومی از سویی و ایجاد زمینه ­های فنی و خدماتی آن از سوی دیگر گام بردارند‌. وزارت راه و شهرسازی‌، وزارت کشور و وزارت صنایع نقش و جــایگاه ویژه ­ای در این زمینه دارا می‌باشند‌. شهرداری به جهت مسئولیت در صدور پروانه ساختمانی‌، پایان کار و اخذ عوارض نوسازی می­ تواند نقش بسزایی در تشویق مالکان به استفاده از فناوری های نوین ایفا نماید؛ همچنین موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به همراه مرکز تحقیقات راه‌، مسکن و شهرسازی‌، در خصوص تأمین امکانات فنی‌، و سازمان نظام مهندسی ساختمان به جهت انتظام امور حرفه ­ای مهندسان ساختمان‌، در ایجاد امکانات خدماتی مرتبط مسئولیت اصلی را در این زمینه برعهده دارند‌.